Inleiding: een deel van dit verhaal is werkelijk uit mijn leven, maar niet alles. Ik heet Barbara en ben 44 jaar. In mijn dagdromen ben ik (weer) een jonge vrouw tussen 25 en 30 jaar.
In die dagdromen ben ik single maar heb verschillende relaties met oude(re) mannen.
Of dat in het echt ook zo is ,laat ik in het midden. Ik fantaseer er in ieder geval over en ik heb afgeleerd om er achter te willen komen waarom ik als “Dagdroom-Barbara” een erotische voorkeur heb voor 60-plussers.
Het is nu eenmaal zo……
Deel 1: weerzien met oom Bob
Ogenschijnlijk was ze een jonge vrouw die alles in het leven had: een succesvolle carrière, een villa aan de Noord-Hollandse kust en lichamelijk had ze ‘alles op de goede plaats zitten’.
En dan toch die onrust op momenten dat ze thuis was en even niets te doen had.
Dan verlangde ze naar een paar stevige armen om haar heen, handen die haar zouden strelen (maar niet alleen dat)en vooral ook aandacht.
Maar wie en hoe precies, dat kon ze niet concreet krijgen.
Ze had daar wel eens met een psycholoog over gepraat, maar na twee sessies had ze het voor gezien gehouden; zijn raad om meer uit te gaan en zo leeftijdgenoten te leren kennen, had ze voor kennisgeving aangenomen.
Om dat knagende gevoel van binnen voor even te laten verdwijnen, reed ze op koopzondag naar de drukte van het winkelend en flanerend publiek in Amsterdam.
Op weg naar Het Spui zag ze hem ineens. Ongeveer 30 meter voor haar uit was hij daar, de man die in haar vroege jeugd haar enige vaste baken was geweest: “oom Bob”, zoals ze hem altijd genoemd had.
Jeugdvriend van haar opa en steun en toeverlaat voor haar; na het overlijden van opa kwam hij regelmatig even langs.
Haar pleegouders waren lief, maar oom Bob begreep haar: met hem kon ze echt praten over haar verdriet om haar ouders die bij een verkeersongeluk om het leven waren gekomen.
Na veel aandringen mocht ze van haar pleegouders, toen ze veertien was, bij oom Bob logeren.
Vier zomers lang genoot ze van de rust en de ruimte die ze bij hem in Friesland had, maar vooral van zijn warmte en aandacht voor haar.
Af en toe verbaasde het haar wel dat hij altijd vrijgezel gebleven was: een man als hij, niet lelijk en ook nog huisarts; die zou toch voor de vrouwen in de markt moeten zijn.
Dat bleek ook meermalen als ze in zijn gezelschap boodschappen deed of in een restaurant zat, maar hij wimpelde alle vrouwelijke aandacht vriendelijk maar beslist af.
Hoe dan ook, hier was hij, ouder en gezetter geworden maar nog steeds fit zo te zien.
Terwijl ze dit bedacht, zag ze hem in een taxi stappen; de kans om hem te begroeten , was verkeken.
Het hele weekend bleef ze aan hem denken en tot haar eigen verrassing gaf haar dat een vlinder-in-de-buik-gevoel.
Datzelfde gevoel had ze destijds in haar logeertijd bij oom Bob ook twee keer gehad.
De eerste keer was toen hij haar had geholpen met een klysma omdat ze al drie dagen niet naar de WC was geweest.
Gekleed in een mouwloos hemdje en met haar slipje halverwege haar dijen had ze bij hem over de knie gelegen. Voorzichtig had hij met een klisteerspuit een zuiverende solutie bij haar ingebracht die al gauw wonderen deed..
Nog in haar blote gat had ze naar het toilet moeten rennen om te voorkomen dat het een sproeipartij in de woonkamer zou worden.
Dit gebeurde toen ze zestien was en ze voelde zich toen door hem verzorgd en beschermd.
Maar er was ook sprake geweest van een erotische ervaring bedacht ze nu.
De tweede intieme gebeurtenis was in het jaar daarna. In deze laatste zomervakantie bij oom Bob ging ze naar de Sneek-week met een paar vriendinnen die ze in de buurt had leren kennen.
Kort en (niet) goed: het werd heel laat en ze was heel erg tipsy toen ze eindelijk bij oom thuiskwam.
Ze had een donder-preek van hem verwacht maar woordloos had hij haar naar binnen geleid richting logeerkamer. Daar had hij haar in bed gelegd, nog steeds zonder iets te zeggen. Maar juist daardoor had ze zich nog nooit zo schuldig gevoeld.
Daar had ze de volgende middag tijdens de lunch dan ook met hem over gepraat. Ze wist nu nog precies hoe dat gesprek gegaan was:
“Oom Bob, u zegt haast niets, u bent nog steeds heel erg boos op me, hé ?”
“Ja, Barbara”, had hij geantwoord, “ik ben boos en teleurgesteld”.
Zij: “lieve oom Bob, ik schaam me toch zo; ik heb me nog nooit zo laten gaan en ik heb u tot in de kleine uurtjes ongerust zitten maken. Ik kan en wil u niet zomaar om vergeving vragen, ik wou dat ik iets kon doen om het weer een klein beetje bij u goed te maken”.
Daarop hadden ze afgesproken dat ze allebei zouden gaan nadenken wat dat dan zou kunnen zijn.
De oplossing kwam van een vriendin die voor de telefoon nog na-snikkend vertelde dat ze bij haar vader over de knie was gegaan en een ongenadig pak op haar blote billen had gekregen.
Maar haar vriendin vond dat ze die billenkoek terecht gekregen had en ze voelde zich nu niet meer schuldig: haar rode billen waren een boetedoening voor wat ze had uitgespookt en het was nu over en uit.
Maar dat was het nog niet voor Barbara; ze had bedacht dat het nog niet zo eenvoudig zou zijn het voorbeeld van haar vriendin over te nemen.
Wat haarzelf betrof: het ging natuurlijk enorm pijn doen en dat kon ze missen “like pain in the ass”,
om het zo maar eens toepasselijk te zeggen.
Aan de andere kant moest ze denken aan wat haar vriendin had gezegd: haar schuldgevoel was over en haar vader was zijn boosheid kwijtgeraakt door de harde meppen op de stevige meidenbillen van zijn dochter.
Barbara stelde zich voor hoe het zou zijn: zij in haar blote bibs over de knieën van oom Bob.
Dat was eigenlijk toch wel heel opwindend, tenminste als het daar bij zou blijven, maar ja, dat kon je geen bestraffing noemen en hij zag haar al aankomen met zo’n voorstel.
Nee, er moesten ‘harde noten gekraakt worden’ en dat betekende dus een strenge bestraffing op haar blote achterwerk.
Na oom’s spreekuur waren er verscheidene momenten waarop ze hem haar strafvoorstel had willen doen, maar steeds durfde ze niet. Hoe moest je dat brengen ?
Maar na de avondmaaltijd kwam het als vanzelf.
(hoe, dat schrijf ik in deel 2 als de reacties niet al te negatief zijn).
Liefs van Barbara